Kamienica Wolfa Krongolda, Warszawa

Kamienica Wolfa Krongolda – kamienica zbudowana w latach 1896-1899 na warszawskiej Woli, zaprojektowana przez Bronisława Brochwicza-Rogoyskiego. Ze względu na liczbę zamieszkujących ją osób nazywana była pekinem.

Kamienica w chwili powstania była bogato zdobiona. Attykę budynku zdobiły rzeźby półnagiego starca z długą brodą oraz muskularnego młodzieńca, którzy symbolizowali fakt, iż kamienica powstała na przełomie XIX i XX wieku. Pomiędzy nimi umieszczony był rok powstania. Attyka (również zniszczona) jest jednym z niewielu zachowanych zdobień budynku.

Mieszkania znajdujące się na niższych piętrach przeznaczone były dla lepiej sytuowanych mieszkańców, były większe i lepiej wyposażone oraz posiadały osobną, zdobioną marmurami klatkę schodową. Mieszkania na wyższych piętrach były mniejsze, wchodziło się do nich poprzez zwyczajną klatkę schodową z dębowymi schodami.

Po wojnie budynek frontowy posiadał znaczne zniszczenia, oficyny zachowały się w bardzo dobrym stanie. Kamienica została odbudowana, jednak z elewacji frontowej zbito wszystkie detale i zdobienia, zachowując jedynie attykę. W latach 60. usunięto balkony oraz kutą, zdobioną bramę.

W 2003 roku eksmitowano mieszkańców oraz najemców lokali handlowych w kamienicy. O wyrzuconych mieszkańcach Ewa Borzęcka nakręciła film dokumentalny Pekin. Złota 83 oraz 8-odcinkowy serial U nas na Pekinie.